نامه 3

سلام عزیز دل مامان. تا 20 آبان احتمالا داداش کوچو لوت بدنیا می آید. این روزا نمی دونی چقدر واسه مامان سخت. از اول مهر پای پرستارت شکست و دیگه نمی تونه بیاد و قرار شد مامانی بیاد پیش ما واسه همینم من 2و3 مهر رفتم از دکتر استعلاجی گرفتم رفتیم شمال هم دنبال مامانی هم اینکه با با باید واسه دفاع از یه پروژه می رفت مشهد و ما تنها بودیم. اما مامانی دکترش گفت چهرشنبه باید برای چکاپ قبل عمل حتما بره پیشش واسه همینم گفتن آنام رو تا جمعه بزار اینجا بعد من خودم می یارمش. اما من با اینکه خیلی اذیتم می کنی واقعا طاقت یه لحظه دوریتو ندارم به بابا گفتم آنامو بذاریم گفت نه من حوصله ندارم بعد هی تو گریه کنی و بگی دلم واسه آنام تنگ شده راستش آنام جون همین که این جمله رو می گفتم آنامو بزاریم بغض داشت خفم می کرد. بالاخره ما تصمیم گرفتیم تو رو بیاریم. اما از صبح باید تورو می بردم مهد می ذاشتم. خیلی سخت بود گلم صبح زود تو رو بیدار کنم لباس تنت کنم تازه یه روز زنگ می زدم آؤانس می گفت ماشین آماده نداریم .و .. مشکلات دیگه . هر روز که در مهد رو می دی گریه می کردی و نمی خواستی بری تا اینکه روز شنبه بود بردم مهد دیدم دو تا دستت رو انداختی دور گردنم و گریه می کنی که نه نمی رم منم با تو زدم زیر گریه و به مدیر مهد گفتم چرا بچم دوست نداره بیاد آنام اصلا هیچ جا احساس غریبی نمی کنه چرا اینجا دوست نداره بیاد . خلاصه  بردمت اتاق بازی و گفتم یه کم باهات بازی کنن و اومدم اداره . از بدشانسی عمل چشم مامانی هم قرار شد سه شنبه باشه و مامانی نمی تونست بیاد.من کلی تو اداره گریه کردم دیگه خجالت می کشیدم به همکارام نگاه کنم از بس گریه کرده بودم. زنگ زدم به بابایی و باز کلی گریه کردم و گفتم بچمو می برم شمال مطمئنم اوجا بهش خییخخخش می گذره این خودخواهی که چون دلم       گ می شه بچم عذاب بکشه.. بابا گفت پس تو باید همش گریه کنی گفتم مهم آنام هست اون باید خوش باشه یه کم هم غرزدم که جز خانواده من که این بچه کس و کاری نداره و وقتی عید می شه تازه دل عمه هاش تنگ میشه و ...

بابا هم زنگ زدبه عمه ات و عمه مهری با پسرش میثم سه شنبه 11 مهر اومدن تا وقت مرخصی من ازت مراقبت کنن. خدا رو شکر الان کلی بهت خوش می گذره و داری حال می کنی.